Araw-araw, maaga akong naliligo upang maghanda sa pagpasok ko sa opisina. Mga alas sinko pa lang ng madaling araw ay umaalis na ako ng aming bahay para pumasok. Mula lunes hanggang biyernes ay ganito na ang nakagawian ko.
Isang araw habang nagkakape ako ay nakitang kong naghahanda na rin ang magulang ko ng kanilang mga sarili sa pag-alis. Bibiyahe pala sila pauwi sa probinsya nung araw na iyon. Natuwa naman ako dahil naisip ko na makakasabay ako sa sasakyan nila sa pag pasok ko sa opisina. Makakatipid na rin ako at medyo mas maginhawa pa ang pagpasok ko. Agad kong naisip kung magkano ang matitipid ko sa araw na iyon. Singkwenta pesos. Mapapalapit na ako ng singkwenta pesos para makabili ng pangarap kong ball point pen na umiilaw habang nagsusulat. Naisip ko rin na di ko kelangan sumiksik ng araw na yun sa bus at magmiistulang blood clot sa gitna ng bus kung wala na akong mauupuan.
At WALAH!
Pagkatapos ko maligo bago pa man ako natapos makapagbihis nalaman ko na lang na umalis na pala sila. Wow! Thank you ha?
Talaga naman... Ang swerte swerte ko. Naisip ko, pera na... naging bato pa...
Biglang gumuho ang imahe ng umiilaw na ball point pen sa aking isipan...
Agad pumasok ang imahe ng pagiging blood clot ko sa gitna ng masikip na bus at paghahalo ng amoy ng mga pasahero ng bus. Badtrip talaga....
Pero as usual di bale na... Makikipaghalo na lang ako ng amoy sa mga lalaking nagbubuhat ng hollow blocks sa buong araw... Ang swerte ko talaga... Mahal na mahal talaga ako ng mga magulang ko noh?
Kaya....
Gaya ng dati...
OK na rin... mataba naman ako....
No comments:
Post a Comment