ANG BUS NA TUMUTUPAD NG MGA PANGARAP

Babala: ang mga sumusunod ay opinyon ko lamang ayon sa aking karanasan. Kung may nagbabasang fans ng UNTV37 at ni Kuya Daniel Razon pasenciahan na lang tayo...

----------------------------

May isang araw habang pauwi kami ng kaibigan ko mula sa mahabang araw ng trabaho ay may nakita kaming kakaibang bus na bumibiyahe sa EDSA-Ayala. Nasabi kong kakaiba ito hindi dahil may buhay ito at nakakapagsalita kundi dahil sa malaking nakapaskil sa gilid nito...

LIBRENG SAKAY! HANDOG NG UNTV37 (isang istasyon sa telebisyon na may sampung manonood lamang) AT NI KUYA DANIEL!

Wow! Hulog ito ng langit! (Teka lang... di yata pwede yun... mawawasak yung bus... waaah corny!!) 

Kaya sa madaling salita sinubukan namin sumakay. AT VAVAVOOM! Libre nga! Kaya lang bukod sa inakala namin na sindikato sila ay may ilang "catch"  ang lintik na libreng sakay, at ito ang ilan sa mga iyon:

1) makikinig ka sa isang lalaking nagsasalita sa micropono na paulit ulit na sasabihin na libre daw ang sakay at wala kang aalalahaning pamasahe at pinagpupunyagi ang mga nakasakay dahil sa kabaitan nila at kadakilaan. AMEN!

2) titigil panandalian ang bus para "mag-report" sa telebisyon sa kalagayan ng trapiko. Gagawin ito habang ang mga pasahero ay parang sardinas na nagsisiksikan sa loob ng bus. Hindi lang siksikan na basta-basta, kundi yung tipong nakadikit na ang kili-kili ng katabi mo sa mukha mo habang may mukha ng ibang tao na nakasubsob sa tumbong mo. Sa palagay ko ay sinasadya nila ito para mag-mukhang tagumpay na tagumpay ang pagkakawang gawa nila sa mga namamasaheng mamamayan. Masamang masama ang loob ko dahil sa malaking tao ako at namimistulang blood clot sa bus dahil sa pagharang ko sa gitna ng bus sa mga taong bababa at sasakay. Kung may buhay ang bus na-stroke na ito dahil sa pagbara ko sa daloy ng dugo nito. 

at ang pinakamalupet na "catch" ay:

3) habang nagrereport ang mga ungas sa mga kasamahan nila sa telebisyon ay kelangan kayo i-video na sianasabi ang katagang: "MAGANDANG GABI! SALAMAT SA LIBRENG SAKAY! SALAMAT SA INYONG PAG-AGAPAY!" sabay palakpak ng nasa taas ang kamay ng tulad ng pagpalakpak ng audience sa Eat Bulaga o Wowowee.

----------------

Matapos ang mala-impyernong libreng sakay sa bus ng mga pangarap, may matinding realisasyon akong natamo... 

1) Walang tunay na libre sa mundo. Nag-nais akong makatipid ng sampung pisong pamasahe at ang naging kapalit ay ang pagmumukhang gago sa loob ng bente minutos at pag-langhap ng masaganang amoy ng pakikibaka ng manggagawang Pilipino. 

2) HINDI KO NA IYON UULITIN! Hihithit na lang ako ng katol kung gusto mo...

-----------------

LARAWAN NG BUS NA TUMUTUPAD NG MGA PANGARAP

BANG BUS

Narinig nyo na ba ang salitang "bang bus?" Ano ang pagkakaunawa nyo sa salitang ito? Malamang sa alamang, magkaiba tayo ng binibigay na kahulugan sa salitang ito.

Naaalala nyo pa ba yung mga kuliglig na bus? Yung mga kakarag-karag na maliit na bus na walang aircon? Minsan na akong nabundol ng punyetang bus na yan. 

Nasa kolehiyo pa ako noon. Papasok pa lang ako sa unang klase ko sa araw na iyon. Dala-dala ang aking asul na file case na nilalagyan ko ng pinitpit na tuna sandwich, isang pakete ng Lucky Strike Menthol, ballpen, mga sampung piraso ng yellow pad, at kodigo para sa pagsusulit ko sa darating na hapon, tumatawid ako ng Taft Avenue ng biglang -- BANG!

O marahil mas magandang sound effect ang KABLAAM!

O di kaya KAPOW! (Yung mga sound effects sa lumang Batman na pinagbibidahan ni Adam West)

Isang bus ang humampas sa akin na siyang nagpatilapon sa akin papunta sa gitnang island. Nayanig ang mundo ko. Naalog ang utak ko. Naalog ang kakarampot na laman nito. Nalamog ang laman ng tiyan ko at naalog din ang mga taba at bilbil ko sa katawan ko. Marahil ito ang tunay na kahulugan ng Bang Bus at hindi ang malamang iniisip ng marami sa inyo. 

At parang basurang tumilapon lang sa kalye,ni walang nag-atubiling tumulong sa akin. Ni walang nag-alok na tulungan akong bumangon o di kaya pulutin ang gamit ko o dalhin ako sa ospital. May mga ilang tumingin ngunit tumuloy pa rin sa paglalakad.

Ilang segundo rin akong parang gago na nakahiga sa kalsada. Nakikita kong nakadungaw ang drayber ng bus at tila may sinasabi. Nakikita kong bumubuka ang bibig nya pero wala akong naririnig. Minura ko siya ngunit wala rin akong narinig na sinabi ko ng mga panahon na iyon. Nang medyo mahimasmasan na ako minura ko lang ulit si mamang drayber, pinulot ang filecase ko, pinagpag ang pantalon ko at parang gagong pumasok pa ako sa klase ko. Parang walang nangyari. Siguro dahil sa bagay na ito, gago nga ako.

Pag-uwi ko hindi ko kagad sinabi ang nangyari nang umagang yon sa ibang tao maliban sa kapatid ko. Pagkatapos ko ikuwento ang pangyayari sa kapatid ko, ang unang tanong nya ay, "may sira ba yung harap nung bus?"

Naknangtokwa!  Mas inalala pa yung bus kesa sa kapatid nya.

Noong araw din na yun, sinabi din ng kapatid ko ang nangyari sa mga magulang namin. At gaya ng inaasahan, pinagalitan pa ako kasi di daw ako tumitingin. Ewan ko ba. Mas inaalala pa yata kasi baka maningil ng danyos yung operator ng bus kasi baka nabasag yung signal light nya.

Hellooooo? Nabundol ako ng bus? Masakit kaya? Wala bang magbabalak sa inyo na ipa-x-ray man lang ako kasi baka may hemorrhage? WOOOHOOO!

Ok lang daw ako... Tutal, mataba naman ako...

Ang pinakamasaklap na bagay ay nangyari mga dalawang linggo pagkatapos ng insidente ng "bang bus." Nagkita-kita kami ng mga kaibigan ko noong high school at may biglang nagtanong na, "pare, nabundol ka daw ng bus???" 

Teka lang. Wala pa naman akong sinabihan sa kanila na nabundol ako ng bus tapos alam na ng ilan sa kanila? Ibig sabihin, may nakaranas sa nangyari na kakilala ko ngunit walang effort man lang na tulungan ako. Wow! Ang saya ko. Para akong nanalo sa Hope and Winston Superstake! 

Sa ikalawang pagkakataon...

Ok lang daw ako... Tutal, mataba naman ako...

MGA MAHAHALAGANG GABAY SA BUHAY

Words to ponder # 1:

"Hindi ako baboy, mataba lang ako."

Iyan ang madalas kong sabihin sa mga kaopisina ko kapag may nakikita silang nakakadiri o di kaya masagwang bagay at magrereact sa pamamagitan ng pagsabi ng, "yuck! ang baboy naman!"

Words to ponder # 2:

"Hindi porke't mataba ako ay manhid na ako na parang may balat ng kalabaw"

Iyan naman ang madalas kong banggitin kapag may naggigigil sa akin at kinukurot ako dahil ang kyut kyut ko daw kasi mataba ako. Paminsan ay pinipisil nila ang aking pisngi o di kaya hahawakan ako ng mahigpit na parang vice-grip na ang dating o di kaya ay mangangagat, at ang pinaka-ayaw ko sa lahat ay ang mga nanghahampas ng malakas. Kung talagang nakyukyutan sila, pwede naman silang mag-alay ng mga bulaklak o tsokolate na lang dahil nakyukyutan sila sa akin. O di kaya, kahit cash, gift check, alaxan at biogesic gift pack ay tumatanggap ako. Hindi naman ako maselan at pihikang tao.

Words to ponder # 3

"Malayo pa lang ay ituro nyo na ang dadaanan natin. Hindi kalabaw ang sasakyan na kapag sinabi mong WOAH! ay titigil ito."

Madalas kong masabihan nito ang nanay ko. Kapag nagpapamaneho kasi siya sa akin paborito niyang sabihin ang "ay doon pala tayo sa kantong kalalampas lang natin ngayon" o di kaya, "ay dito na pala. Tigil." Ganayan ang nanay ko magbigay ng direksyon. Parang nagaararong kalabaw lang ang tingin nya sa kotse na puwedeng biglang pumara kapag sinabing "woah!

MAGANDANG DAHILAN PARA TUMIGIL SA PAG-INOM

MGA ALA-ALANG DULOT NG TESTI

Tinignan ko ang mga pinaka-unang testimonials ko sa friendster account ko at nahalukay ko ito. Isinulat ito ng isang kaibigan ko noong nasa kolehiyo pa ako (itago natin siya sa pangalang Brando). Ilang taon na rin pala ang lumipas simula noong naisulat ito, ngunit hanggang ngayon ay di ko pa rin naiintindihan ang mga nakalagay dito. Kung meron man sa mga nagbabasa nito ngayon ang nakakaunawa paki translate naman para sa akin tapos isulat nyo na lang sa pader ng banyo sa foodcourt ng Landmark Makati.

Gising ako sa ilalim ng madilim na gabi na bumalot sa mapanglaw na huni ng dapithapon. balisa na naman ako. ang dahilan : isang taong nananalangin sa msimong panahonng ito na sana'y mapunan ko naman ang kanyang kawalan. ang aking amigo ay namumukod-tangi sa lahat ng indibidwal na aking nakasalamuha. Hindi dahil sa mukha siyang naglalakad na makopa (at may buhok-buhok pa) at isa't kalahati ang kanyang paa, kundi dahil sa walang-patid-na-palagi siyang malungkot. at dahil nararamdaman ko ang kanyang dasal, nagmadali na naman akong pumunta sa kanyang kinaroroonan kahit pa hindi na mabilang na metro't kilometro ang layo namin. pasasaan ba't doon din ako patungo. at ako'y handa na sa magiging tagpuan nating muli. tayo ay pelikula. ako ang bida. ikaw rin ang bida. hanggang sa muling pakikipagsapalaran natin sa buhay kaibigan. mag-iingat ka. sa susunod na mabundol ka ng bus, baka atrasan ka na at bunduling muli. magkakakahati-hati ang iyong katawa't kalamnan. sasaboy ang dugo sa daan. madudulas ang iba. ang iba'y hihiyaw at sisigaw. at wala kang magawa kundi ang tanggapin ang nangyari. ngunit tandaan mo minsan may isang taong nagasabi sa iyong mag-ingat ka, ako yon! (whew! i-post mo itong testimonial ko ha? ayan ginawan na kita! ako naman!)

PAUTANG

"Pautang naman. Nagbayad kasi ako ng utang ko sa credit card kaya ubos na ubos na ang pera ko."

Iyan ang tinext sa akin ng aking kapatid. Buti na lang mabait ako at nahabag ang aking damdamin. Kahit na hindi mo makuha ang ideya na umutang ang isang tao para makapagbayad ng isa pang utang ay wala akong magagawa. Nakaramdam ako ng matinding awa na tulad na nararamdaman ko sa biktima ng Hurricane Katrina, Pinatubo Eruption, Vizconde Massacre at kay Archie, ang naging boyfriend ni Madam Auring.

Dahil sa matinding habag at awa sa aking pinakamamahal na kapatid, agad akong nag-withdraw sa ATM ng pera para ipahiram sa kanya. Pag dating ko sa bahay ay inabot ko sa kanya ang pera at isang papel na may computation ng compounded daily interest at pipirmahan nya na sumasang-ayon sya na magiging alipin ko siya ng tatlong buwan kung hindi siya makapagbabayad sa takdang panahon na limang araw. 300 pesos ang inutang niya sa akin.

Pagdating sa pangungutang, magkaibang magkaiba kami ng kapatid ko sa dalawang mahahalagang aspeto. Una, hindi ko ito tinatawag na "utang" kundi "hiram." Kapag may utang kasi may kalakip itong kabayaran o kapalit sa hinaharap, kapag hiniram mo lang pwede mong i-extend ang termino ng paghiram at gawing indefinite ang deadline. Ikalawa, nagabayad siya ng utang dahil wala siyang choice at ako naman ay hindi. Hindi naman sa ayaw  kong magbayad sa kanya kapag ako ang "nanghihiram." Dapat na maunawaan nyo na wala rin akong choice sa bagay na ito. Matindi ang paniniwala ko na isa sa mga dakilang alituntunin o divine task ng nakababatang kapatid ang "manghiram" sa nakatatandang kapatid. 

Kasama rin sa divine task na iyan ang hindi pagbili ng sariling toothpaste, shampoo, conditioner, pulbos atbp. personal na kagamitan ng nakababatang kapatid. Sa halip ay kailangan nya ring "manghiram" sa nakatatandang kapatid dahil wala siyang choice. Medyo masama na nga ang loob ko dahil hindi ko lubusang natutupad ang alituntunin na yan dahil hindi ko hinihiram ang kanyang toothbrush at deodorant.

MGA FANTASERYE / TELEPANTASYA

Natatawa ako sa mga telepantasya na lumalabas sa telibisyon ngayon. Noong una ay may tunkol sa mga taong ibon na kalaban ng taong isda sa kabilang istasyon. Nagkaroon din ng isang fantaserye na tunkol sa magaling na magnananakaw.

Naisip ko lang...

Bakit kaya di nila sinundan yun ng teleserye tunkol sa isnatcher? O di naman kaya sa holdaper, manlalaslas, kidnapper, pusher, bugaw atbp? Para naman magkaroon ng idolo ang mga kababayan nating ang hanapbuhay ay kabilang sa mga nabanggit ko. Tutal, meron namang ER o di kaya House para sa mga doktor, CSI para sa law enforcers tulad ng mga NBI at SOCO agents natin, at Justice League para sa mga abugado at Justice League Unlimited sa mga hukom.

--------------------

Isang scenario:

Doktor: "Gusto kong magaling na diagnostic expert gaya ni Dr. Gregory House"

SOCO Agent: "Ako naman mas gagalingan ko ang pagkilatis ng ebidensya para malutas ang mga krimen. Gaya ni Gil Grissom sa CSI."

Akyat Bahay: "Wow pare! Gagalingan ko na ang pagnanakaw ng bahay ngayon. Napanuod ko si Lupin eh. Anlupet talaga! Parang ginaganahan tuloy akong mag robbery marathon."

--------------------

Eto lang masasabi ko... NYEMAS!

ANTI PETA MOVEMENT

May isang araw na biglang nag-anunsyo ang kasamahan ko na hindi na daw siya kakain ng karne sapagkat kawawa naman daw ang mga hayop na kinakatay para lang gawing pagkain. Nakapag-basa yata siya ng isang libro na may mga kuwento tunkol sa pagmaltrato sa mga kinakatay na baka at baboy at WALAH! Instant animal advocate!!!

 

Pumitik ang tenga ko pagkarinig ng anunsyo nya...

Kawawa ang mga hayop??? Pano naman ako? Ako naman ang magiging kawawa! Kung lahat ng tao ay ganyan ang pag-iisip at mawawalan ng karne sa pamilihan, madaming magkakaroon ng MEMORY GAP! Biruin mo? Bawal ang pork. Bawal ang beef. Ano pa ang kakainin ko? Ang motto ko pa naman ay "if it moves, it must taste good." (Iyan ang ikalawang motto ko sa buhay. Ang una ay No ID, No entry.)

Kung di mo pa napapansin, sasabihin ko na. Oo, ayaw ko sa gulay. Lalo na sa "green leafy vegetables!" Para sa akin, ang dahon ay dahon. Kahit ano pa yan pareparehong lasa ang nakukuha ko sa kanila. Lasang dahon. 

At ang pinakamalupit na napag-isipan ko pagkatapos nya mag anunsyo tungkol sa kasamaan ng pagkain ng karne ay ang PETA. Ang PETA, o People for the Ethical Treatment of Animals, ay isang animal rights advocacy group.Kahit yata daga at ipis, kahit gaano na nila piniperwisyo ang buhay mo sa pamamagitan ng pagkain at pagbutas ng paborito mong Elmo boxer shorts ay di pa rin nila sasaktan. Kung saktan man nila ito at sa di pa malamang kadahilanan ay mapatay nila, malamang ibuburol pa nila ito, sabay maghahandog ng pa-siyam at forty days.

Ayan na nga  ba ang sinasabi ko...

Pano pa yan ngayon? Pupunuin na lang natin ng hayop ang buong kapaligiran natin?

Pero naisip ko na may pag-asa pa. Gagawa ako ng advocacy group  na kakalaban sa PETA. Bubuo ako ng isang grupong advocates ng halaman. Oo, halaman. Kung ang PETA ay advocate ng animal rights, ang samahan ko ay advocate ng mga halaman. Lalo na ang green leafy vegetables. Ipagbabawal namin ang pagkain sa kanila. 

Biruin mo, naaawa sila sa hayop tapos sa halaman hindi? Ika-nga ng kaibigan ko, di ba nila alam na ang kawalan ng halaman sa paligid ang nangungunang dahilan ng global warming? Kung kakainin pa natin ang mga repolyo, sitaw, bataw, patani, malunggay, kalachuchi, gumamela at iba pang halaman mawawalan tayo ng mga gumagawa ng oxygen na siya namang kailiangan natin para mabuhay. Hindi na nga sila nakakagalaw tapos maiisipan pa silang kainin ng mga tao. Kung ikaw ang halaman, ano kaya ang iisipin mo? Para sa akin, ang tanging dahilan para pumitas ng dahon ay kung pipitas ka ng dahon at bulaklak ng gumamela para ihalo sa ginagawa mong bubbles.

Ilang araw ko na rin pinagiisipan ang magiging pangalan ng aking itataguyod na samahan. Ito ang ilan sa mga naisip ko:

1) Koalisyon ng Beteranong Tagapagligtas ng Earth (KOBETA-EARTH)

Kung bakit naisip ko ang naturang pangalan, hindi ko rin alam. Wag na lang natin pagtuunan ng pansin. Marahil may masamang hangin lang akong nalanghap.

2) Men All for Nature's Improvement Advocacy Coalition (MANIAC)

Ganda na sana kahat parang medyo may mali. Pero medyo delikado yata ang pangalan na to. Parang politikal na party na kinabibilangan ng isang dating government official na naconvict bilang child rapist at biglang nabigyan ng presidential pardon. Lam nyo na yun.

*Note: bakit nga ba political party ang tawag sa political party? May keyk kaya sila at mascot? O may mascot na lumalabas sa keyk? (Alam ko corny yun. Haha) Oo nga pala, sa mga nakaisip gumawa ng kumakalat na scandal ni Jollibee at Hetty sa mga cellphone, nakakalungkot naman ang past-time nyo.

3) Join In Now and Give the Earth Love (JINGEL)

Itong pangalan na ito ang nagbigay ng hudyat sa akin na tigilan ko na ang pag-iisip ng pangalan at ang buong ideya na magtayo ng samahan.